Xiana Arias Rego

Nomeada por:

María do Cebreiro
Manuel Darriba
Rosa Enríquez
Gonzalo Hermo
Andrea Nunes Brións
Silvia Penas
Celia Parra
Alba Méndez

Nomea a:

Manuel Darriba
María do Cebreiro
Gonzalo Hermo
O Leo
Oriana Méndez
Chus Pato
Claudio Pato
Ana Romaní
Daniel Salgado
Samuel Solleiro

Bio-bibliografía:

Xiana Arias Rego naceu na Fonsagrada en 1983. Publicou os libros de poemas Ortigas (Premio Nacional de Poesía Xosé María Pérez Parallé, Espiral maior, 2007) e Acusación (Galaxia, 2009). Participou das publicacións colectivas do Cineclube de Compostela Pirata, e Non conciliados (poden descargarse en cineclubedecompostela.blogaliza.org), no libro do XXII Festival da Poesía do Condado, e en Asalto(fundacionrobo.org/asalto)

Poética:

Unha quere explicarse ou darlle un calmante ao nó do estómago e busca amarre nun poema como Nada de Delikatessen de Ingeborg Bachmann, na ilusión da cara daquela rapaza que un día leu por vez primeira a Adrienne Rich, na escrita da rabia d´As amantes de Elfriede Jelinek, no humor negro da curta Saute ma ville de Chantal Akerman, nas palabras precisas d´O gran caderno de Agota Kristof, na inocencia rota d´A voda de Carson McCullers, nunha banda de rapazas en Foxfire de Carol Joyce Oates, nos conxuros das W.I.T.C.H…

Na rede:

cineclube de compostela
CNT Galiza

Poemas:

Nos furados da pedra, nos ollos do peixe, no espertador da mesa de noite.
Cando non estou saen de debaixo do sofá pequeñas lauras
e deambulan pola alfombra coma se fose un centro comercial.
Non tendo onde caer cando están desesperadas cófanse unhas ás outras.
Pelexan, cóspense.
Pouco a pouco tapan o sol, son coma militares disfrazados.

(de Ortigas, Espiral Maior, 2007)

Recoñezome na dor.
Non foi fácil ir ás festas.
Á volta pasábamos días
e noites enteiras atadas
ás patas da cama.

Non eramos lobas
pero tiñamos fame.

(de Acusación, Galaxia 2009)

Entrei na primeira casa.
Abrín o gas.
Puxen a tixola ao lume.

Non puiden saber </span
ata o segundo antes
se sería quen
de meter a man
no aceite ardendo.

Volveu aquel soño
de meter os dedos nos ollos
e berrar coma unha vaca.

(de Acusación, Galaxia, 2009)

Calquera cousa converte a unha
noutra. Era ese o grande milagre.
Boto fume.
Aquí a man. Martelo.
O Pueblo. Non hai papel.
Se estuveses…
No sofá pola tarde,
ás tres da mañá na cama,
Conducindo…

Porque

todas as puntadas
unha por unha
fan e desfán
e metida para dentro
a nova
volve ao teatro da vella.

No sofá pola tarde
as dúas
fan un cigarro.
Buscan no bolso.
Non atopan o chisqueiro.
Miran na chaqueta.
Miran na cociña.
Miran na habitación.
Miran no baño.
Volven á sala
rebuscan no bolso
atopan o chisqueiro
e
botan fume.

Asomadas á fiestra
se se esforzan un pouco
se estiran e erguen a cabeza
parecerá que a chimenea
está acesa.

(Inédito, recitado na Festa da Cultura Proletaria da C.U.T. en Cangas en 2011 e nunha noite de lecturas colectivas na Casa do Vento en Compostela en 2012)

Son e vídeo da autora:

Lectura de varios textos do poemario Acusación (1ª parte)

Lectura de varios textos do poemario Acusación (2ª parte)